Sabah ereksiyonu kıvamında, olduğu gibi masum görünmeyen dokunuşlar, sevişme ile düzüşme arasındaki o incecik çizginin bir an olsun kırılmasıyla oluşan fışkırmalar, anal ve oral kavramların lapalarla kaplanması, uçkuru düşüncelerin yavanlığında romantizm ve inişli çıkışlı bol sürtüşmeler…
Edepsizce açılan bacak arasında yapış yapış dudaklar ve mahzenini arayan bir dil dışarıda, salgıların sarhoş eden kokusallığı baş döndüren pürüzsüzlükte bacaklara sürtünen sivri sakallar, ellerin tepelerde gezinme şevki, madenleri keşfetmesi ve içe dalış hareketleri…
El el görevi yapmaz olur, bacaklar bacak… Sulanan ağızdan akan tükürükle yıkanan delikler kayganlaşırken okşamalarda, yüreklerden akan kanla beyne sıçrar hissiyat ve edebin ta dibine vurulur bilmeden. Salınan göğüsler alınırken ağız kafesine avuçlanan loplar çekilir kendine doğru ve otururken erkeğin kucağına kadın, açar gizemlerini her nefes alışında.
İnlemeler delip geçerken duvarları, pozisyonlara bakar zevk almak, omurgadan bastırılan avuç içi kaydıkça kayar aşağılara ve bacak arasında duraklamalar, zevkin doruk noktasına çıkmasından önce kalp atışları arttıkça artar, kaburgalar şikâyetçi bu durumdan.
Ön-arka, in-kalk, nefes al-nefes ver, ileri-geri…
Odanın içinde bacaklarını erkeğin omuzlarına atmış bir kadın, odanın içinde vajinal kokular, odanın içinde inlemeler, terler, kollar, ağızlar, odanın içinde organını kadının içine sokan bir adam, odanın içinde zevk, odanın içinde edepsizlik, odanın içinde ahlaksızlık…
Odanın içi çıplak, bedenlerin dışı çıplak, odanın dışı çıplak, bedenlerin içi sıcak…
Düzüşen beyinler var sıvısal kavramların derinliklerinde, kumlarından korunmak için kumsallarından kaçaduran kayganlıklarında, ölümlerinden yaşam beğendirmek için durmadan zıplıyorlar birbirlerinin üzerlerinde, organlarını her buldukları deliğe sokuyorlar, korkularının kılıçlarından kaçamadıklarında da suçluyla suçsuzun sorgulandığı bu savaşta “biz suçluyuz” diyorlar.
Göğüs denilen kırmızı bir elma, sapından tutulup çekilse kütürdeyecek, ısırılsa akacak ağzımızın suyu, boşalacağız.
Biz düzüşmesek neye yarar, beyinlerimiz durup durup düzüşürken her an.
yazan: tunalızade gürkan efendi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder